Nieuws: Ron Schoof (62) overleden (15-08-2020)
Onze brigade is geschokt en verbijsterd door het overlijden van één van onze meest gewaardeerde kaderleden: Ron Schoof is op 15 augustus overleden. Hij zette zich tientallen jaren belangeloos in voor de reddingsbrigade. Ron werd vorige maand 62 jaar en was al meer dan 15 jaar lid van verdienste.
Ron was op de vrijdagavond één van de vaste gezichten. Ron wilde zijn kennis graag overbrengen en zette zich de laatste jaren vooral in voor kwaliteitsverbetering. Binnen de Technische Commissie (TC) was hij dan ook de persoon die zich sterk maakte voor het gedegen opleiden van instructeurs. Voor Reddingsbrigade Nederland was hij dan ook leercoach en praktijkbegeleider voor de instructeursopleiding. Als Ron iets oppakte, dan ging hij er volledig voor. Alhoewel hij alles waarschijnlijk ook zo uit zijn mouw had kunnen schudden, bereidde hij lessen altijd uitgebreid voor. Hij maakte ook een hoop documentatie op orde. Iets waarvan we nog jaren dankbaar gebruik zullen kunnen maken.
Ron was ook lange tijd actief als strandwacht. In al die tijd veranderde er veel: Het strandbewaken veranderde van puur vrijwilligerswerk naar een betaalde (bij)baan maar het menselijke aspect bleef. Bij de start van zijn 32e seizoen in 2005 schreef Ron daarover: We hebben nu heel wat betere middelen als toen ik begon, maar het beste reddingsmateriaal en de beste boot kunnen nimmer de mens die een ander helpt vervangen. Het maakt het wel makkelijker, maar als puntje bij paaltje komt is het toch die mens die het moet doen.”
Rons ervaringen op het strand zijn ook opgetekend door Mariëtte Middelbeek. Zij schreef het boek 'Redders langs de kust' dat in mei 2010 uitkwam.
Ron maakte zich jarenlang sterk voor een goed opgeleiden rampenploeg maar was er desondanks niet bij toen in 1993 leden van onze brigade afreisden om te gaan helpen in Limburg. Op de dag dat de oproep kwam zat hij in een vergadering en hij werd pas uren later geïnformeerd over het feit dat er iemand van de reddingsbrigade naar hem had gebeld. Dat was voor Ron een domper. In de watersnoodspecial op deze site schreef hij er dit over: “Een rampenploeg met vaste leden was indertijd mijn idee geweest, opzet, voorbereidingen, ik had er menig uur in zitten, en nu was er een inzet, en ik was er niet bij. Auw.” Ron zou bij een aflossing van de eerste ploeg wel ingezet worden maar zover kwam het niet: de hulp was niet meer nodig.
Ook bij de overstroming in 1995 was Ron er niet bij maar van zijn terugblik wilde hij desondanks geen zuur verhaal maken. “Natuurlijk had ik het graag ter plaatse meegemaakt. Daar ben je reddingbrigademan in hart en nieren voor. Zoals op het strand: zelfs een zoekactie die loos alarm bleek te zijn op een dag dat je er niet was geeft al dat gevoel - ik had daar bij willen zijn, mee willen helpen, iets doen. Maar dat gevoel is 'even'. Heel echt, en misschien zuur op het moment zelf, maar gaat snel over. Wat blijft is dat onze brigade er was, dat onze mensen paraat waren, dat onze leden mensen in nood geholpen hebben (al was het verse melk brengen aan de bewoners van de 3e etage omdat ze weigerden om te evacueren). En de trots dat ik bij een vereniging hoor die zulke kanjers als lid heeft.”
Ron was actief op het strand, als commandant en later als instructeur en examinator.
Ron was actief als lid van de rampenploeg, als instructeur voor nieuwe rampenploegleden, tijdens bewakingen en tijdens regionale en nationale oefeningen
Ron was instructeur en examinator in het zwembad.
Ron was lid van de Technische Commissie.
Ron was er eigenlijk altijd.
Maar Ron was veel meer. Zijn energie en enthousiasme om mensen op te leiden en kennis te laten maken met het zwemmend en varend redden was oneindig. Ron was er eigenlijk altijd bij en daarom is het nog niet te bevatten dat hier een eind aan is gekomen.
Ron was zeker ook een man van verhalen. Met of zonder biertje (zijn voorkeur was uiteraard met en met een glas graag) kon hij zonder opscheppen de prachtigste verhalen vertellen en zo de jeugd nog aardig wat bijbrengen.
Een aantal van zijn verhalen staan op de website.
Het bestuur van Van Dixhoornbrigade is trots dat Ron vanaf 1972 lid is geweest van onze vereniging en dat hij zich tientallen jaren heeft ingezet voor de reddingsbrigade.
Zijn veelzijdigheid en niet te stuiten inzet maakt dat hij een grote leegte achterlaat.
Wij wensen zijn familie en vrienden veel sterkte met hun verlies.
