Nieuws: Erelid Kees Schoof (92) overleden (04-06-2020)

Kees Schoof tijdens ons 45-jarig jubileum in maart 2017.

Vandaag bereikte ons het droevige bericht dat Kees Schoof, één van de mede-oprichters van onze reddingsbrigade en nog altijd erelid, op 4 juni is overleden. In 1992 werd hij onderscheiden als erelid van de vereniging. Kees is 92 jaar geworden.

Kees was erbij toen op 4 maart 1972 de eerste lessen werden gegeven bij de Van Dixhoornbrigade. Samen met nog vier anderen was hij lid van de Vlissingse Dr. A. Stavermanbrigade. De vijf (allen Middelburgers) vonden echter dat het tijd werd dat de provinciale hoofdstad een eigen reddingsbrigade kreeg. Ze namen daarom het initiatief tot een nieuwe vereniging en dat initiatief werd breed omarmd: tijdens de eerste les stonden maar liefst 46 kinderen te wachten die dolgraag het zwemmend redden wilden leren. Kees, toen 44 jaar oud, begon direct met lesgeven.

Ter ere van het 40-jarige jubileum van onze vereniging maakten we in 2012 een speciaal boekje. Ook Kees kwam daarin aan het woord. Hij vertelde onder meer hoe dat hijzelf pas op 15-jarige leeftijd leerde zwemmen. Het fenomeen schoolzwemmen bestond in zijn jeugd namelijk nog niet. Kees kwam voor het eerst met het zwemmend redden in aanraking van de Rotterdamse reddingsbrigade. Hij werd echter pas later daadwerkelijk lid van een brigade: die van Terneuzen.

In 1971 verhuisde hij naar Oost-Souburg. Kees werd lid van zwemvereniging Luctor et Emergo, maar deze club deed niet aan zwemmend redden. Zodoende stapte hij over naar de Vlissingse Dr. A. Stavermanbrigade. Toen er een initiatief kwam voor het opstarten van een Middelburgse reddingsbrigade, sloot Kees zich hierbij aan. Hij was destijds werkzaam bij een vakbond en had zodoende veel juridische kennis. In ons jubileumboekje beschrijft Kees dat dat best handig was toen er statuten en andere zaken opgesteld moesten worden.

Tot op het laatste moment is Kees lid gebleven van de Van Dixhoornbrigade. Bij ons 40-jarig jubileum zei hij daar dit over: “Uit solidariteit, maar ook omdat ik erelid ben. Echt actief ben ik zelf niet meer. Tot in mijn zeventiger jaren ben ik actief geweest op het strand. Na een tijdje ben ik zelf niet meer vaak het water opgegaan. Dat liet ik over aan de jongere generatie. Ik ben uiteindelijk gestopt op het strand. Tot drie jaar terug (2009, red.) heb ik nog strandwachtexamens afgenomen, maar ook daar is een einde aan gekomen. Ik heb veel instructeurs opgeleid en omdat er van hen voldoende examinator wilden worden ben ik zelf gestopt met het afnemen van binnenwaterexamens.”

In het jubileumboek haalde Kees ook herinneringen op aan zijn tijd als strandwacht. Kees: “Als je aankomt op het strand en het is mooi weer en er staat een oostenwind, dan weet je dat je veel te doen krijgt. Ik zelf heb veel mooie herinneringen aan het strandwerk”. Twee grote reddingsdemonstraties in 1987 en 1992 werden voor Kees blijvende herinneringen. “De Boulevard in Zoutelande was en is een prachtige natuurlijke tribune.” Emotionele herinneringen aan zijn strandwachttijd had Kees ook. Zo kon hij zich nog goed voor de geest halen dat hij eens een 17-jarige Duitse surfster uit zee redde. “Zij had het zeker niet gehaald als wij niet hadden ingegrepen. Ze kon namelijk helemaal niet surfen”, zo vertelde Kees.

Het bestuur van Van Dixhoornbrigade is Kees dankbaar voor zijn jarenlange inzet voor de reddingsbrigade. Hij heeft in een belangrijke periode richting gegeven aan de brigade zoals wij hem nu kennen. Wij wensen zijn kinderen en verdere familie en vrienden veel sterkte met hun verlies.

« Terug naar het nieuwsoverzicht